“OECD araştırmasına göre, 2018 yılı itibariyle AB’de nüfusun yaklaşık %7’si (60 yaş üstü) demans hastasıdır. Araştırmalar, nüfusun yaşlanması nedeniyle bu oranın 2040 yılına kadar %8’in üzerine çıkacağını öngörmektedir; bir ülkedeki yaşlı insan sayısı arttıkça demanslı insan oranı da artmaktadır. COVID-19 salgını sırasında, daha savunmasız olanlar orantısız bir şekilde etkilenmiştir. Demans hastası birçok kişi, sosyal izolasyon ve bakıma erişim eksikliği nedeniyle semptomlarda kötüleşme yaşamaktadır.
Ayrıca, demanslı kişilere bakan yetişkinler ve bakıcılar, hem demansı karakterize eden davranışsal ve tutumsal değişiklikler hakkında bilgi eksikliği hem de herkesi eve kapatan COVID karşıtı kısıtlayıcı önlemler nedeniyle stres ve yükte yoğunlaşma yaşamıştır.
Stres faktörleri arasında fiziksel, duygusal ve ekonomik baskılar en çok gayri resmi bakıcıları etkilemektedir. Bu nedenle, bakıma daha iyi nasıl yardımcı olabilecekleri konusunda eğitim, demansın kendisinin daha iyi anlaşılması ve EB’lerin bilişsel faaliyetlere katılımını sağlamak için eğitim metodolojilerinin edinilmesi de dahil olmak üzere, onlar için daha fazla desteğe ihtiyaç vardır. Bu projeyle, demans hastalarına günlük olarak bakan tüm yetişkinlere, özellikle de hasta yakınlarına, yasal vasilere ve gayri resmi bakıcılara odaklanarak, acı çeken hastaları olan ailelerin fiziksel, duygusal ve ekonomik yükünü azaltmak için yararlı eğitim materyalleri geliştirerek destek sağlamayı amaçlıyoruz.
Bu projenin doğrudan hedef grupları, demans hastası kişilerin gayri resmi bakıcıları olan yetişkinler ve yakınları olacaktır. Yararlanıcılar, ilişkili hastalıklar da dahil olmak üzere demans hastaları, yaşlılar, demans veya Alzheimer hastalığı ile çalışan STK’lar, huzurevi tesisleri, yatılı bakım tesisleri, sosyal hizmet uzmanları ve hemşireler ve demans hastalarına yardım sağlayan gönüllüler olacaktır.”